رو بگـردانی زِ ما دنـیا جهـنم می‌شود            روزیِ ما روز و شب اندوه و ماتم می‌شود
پلکهایت باز کن درهای رحمت را نبند            بی‌نگـاه تـو دل ما خـانـۀ غـم می‌شـود

عاقبت هرکس دلش را شستشو داد از گناه            در حـریم آیـۀ تطهـیر، مَحـرم می‌شود

در سر و رویم شده پیدا دگر موی سپید            فرصت دیدار دارد روز و شب کم می‌شود
چون خَمِ گیسوی تو ای لیلیِ صحرا نشین            قامت چشم انتـظاران شما خم می‌شود
با تکـان ابرُوانت زود می‌ریزم به هم            نبـض عـالـم با نگاه تو منـظم می‌شود
یا ولی‌الله راضی می‌شوی از دست من؟!            با رضای تو رضای حق فراهم می‌شود
هرکه زهرا مادرت را الگوی راهش کند            وقت لبخند تو مشمول دعا هم می‌شود
خاک پای مادر تو سرمه چشمان ماست            دست بوسِ او رسول اللهِ خاتم می‌شود
شک ندارم که حسین هم با دعای مادرش            صاحب کرب‌و‌بلا، اربابِ عالَم می‌شود
گریه ما باعث تسکین قلبِ فاطمه است            این حسین جانها به زخم سینه مرهم می‌شود
فاطمیه کربلا شبهای جمعه دیدنی ست            مادرت صاحب عزای ذبح اعظم می‌شود
این پسر هم مثل مادر جای تنگی گیر کرد            دنده‌ها اینگونه شکلش نامنظم می‌شود